Jim's Review vum 1971 Film "The Last Picture Show"

Déi éischt Saach, déi Dir iwwer de Peter Bogdanovich sengem Klassefilm bemierkt Déi lescht Bild Show ass, datt obwuel et e Film gemaach an 1971, Bogdanovich nach gewielt de Film schwaarz op wäiss ze schéissen. 52 Joer méi spéit huet dëse Choix vill gemaach fir déi zäitlos, dreemähnlech Qualitéit vum Film ze behalen. (Wann Dir jeemools déi faarweg Versioun vun Casablanca , Dir wësst wat ech mengen.)

Et ass och eng ganz gëeegent Wiel, well obwuel de Film am Wesentlechen e reegelméissegen, alldeeglechen Abléck an d'Liewe vun den Teenager vun der klenger Stad Anarene, Texas ass, ass hiert Liewen sou bleek an hoffnungslos datt et kéint och a groer Skala amplaz Faarf sinn.

D'1960er an 1970er waren Perioden vu grousser Verännerung bannent den USA, wéi déi grouss Hoffnung an Dreem, déi aus dem Enn vum Zweete Weltkrich entstane sinn an déi nei Technologien, déi d'Liewe vun allen immens verbessert hunn, goufen duerch Biergerrechtsprotester ersat, psychedelesch Géigekulturen , widderholl Feeler am Koreaneschen a Vietnam Kricher, an d'Gefill datt d'Liewen wierklech net méi all Joer besser gëtt. Och wa mir et fäerdeg bruecht hunn den Neil Armstrong ze schécken fir op de Mound ze goen, si mir och duerch d'kubanesch Rakéitekris, d'John F. Kennedy Attentat, d'Nixon's Watergate a vill aner Eventer gaang, déi ëmmer erëm d'Fundamenter gerëselt hunn, op deenen d'amerikanesch Iwwerleeënheet waren. gebaut.

Hollywood war keng Ausnahm zu den Ännerungen an der Gesellschaft. D'Uerteel vun 1948 USA géint Paramount Pictures huet d'Ära ofgeschloss, wou Theaterketten och vun deene Filmstudioen gehéiert hunn, déi Filmer gemaach hunn fir an deenen Theateren ze weisen, an den alen Studiosystem war um Wee eraus. D'Technologie huet sech weider verbessert, awer d'ëffentlech Perceptioun vu Filmer huet sech op de Punkt geännert wou d'Leit manner a manner op Filmer gaange sinn, well d'allgemeng Publikum net wierklech ëm d'Rehashen vun De Sound vun der Musek all Joer méi.

Et war offensichtlech datt déi al Manéier fir Saachen ze maachen net méi Sue verdéngen, an Hollywood, méi wéi vill aner Industrien, war alles ëm d'Suen. D'Studios hunn ugefaang Risiken ze huelen fir méi jonk, méi net-traditionell Filmemacher d'Hänn ze kontrolléieren, an domat huet d'Ära vum Martin Scorsese, Francis Ford Coppola, Stephen Spielberg a George Lucas ënner villen aneren ugefaang.

The Last Picture Show huet déi richteg Liewenskämpf gewisen wéi d'Saachen tatsächlech waren. D'Leit zu Anarene ware schwéier limitéiert wat se am Liewen maache konnten. Den Ufank vum Film stellt séier fest datt d'Leit vun der Stad wierklech näischt anescht ze schwätzen haten ausser wéi traureg hir lokal Lycée Fussballséquipe war. Wéi de Sam de Léiw d'Jongen aus sengen Eegeschafte verbannt huet - den Iessen, de Poolhal an den Theater - huet hien am Fong alles ewechgeholl wat hiert Liewen derwäert gemaach huet. Bal jiddereen weess alles iwwer all déi aner, an d'Charaktere maachen ëmmer erëm eppes, alles fir déi flüchteg Freed ze fangen datt eppes Neies mat hinnen geschitt, egal ob et probéiert aneneen an d'Hosen ze kommen, an d'Flucht grouss Stad fir eng plakeg Pool Party mat engem räiche Jong ze hunn, oder souguer e Spuer-vun-der-Moment Weekend Rees a Mexiko.

D’Einsamkeet an d’Eidelheet vun der Stad gëtt ënnerstrach an de laange Momenter wou wierklech näischt geschitt. An der moderner Ära si mir gewinnt mat JJ Abrams-Typ Lensflare séier Schnëtt a Jason Bourne Action Sequenzen, awer de Bogdanovich huet kee Problem just d'Kamera ze loossen, wéi d'Jacy lues a lues hir Kleeder läscht oder d'Ruth an de Sonny lues a lues an d'Luucht kommen. Bett. Et gëtt keng Schnell Fix, keng Opreegung, keng Instant Zefriddenheet, alles verbreet an der TikTok Ära. Et ass just normal, langweileg Liewen presentéiert genee wéi et wierklech ass.

An heiansdo ass dat alles wat et brauch fir e super, sënnvoll Film ze maachen.